«Πιο πολύ και από…βιντεοπαιχνίδι»

Οι μαθητές της Δ’ Δημοτικού παίρνουν συνέντευξη από τον Συγγραφέα, Γιώργο Μπουμπούση

Η αξία ενός λογοτεχνικού βιβλίου είναι ανεκτίμητη. Μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου ξεδιπλώνεται ένας ολόκληρος κόσμος εικόνων και λέξεων, νοημάτων και συναισθημάτων, ένας κόσμος γνώσης. Στο πλαίσιο της φιλαναγνωσίας, καθώς η Αθήνα φέτος θεωρείται Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου, διοργανώθηκαν πλήθος δράσεων με στόχο οι μαθητές να αγαπήσουν ακόμα περισσότερο το βιβλίο, που αποτελεί παράθυρο στον κόσμο της γνώσης και της πνευματικής καλλιέργειας.

Για όλους τους παραπάνω λόγους και όσους ακόμα μπορεί να επικαλεστεί κάποιος, οι δάσκαλοι πήραν την πρωτοβουλία να προτείνουν ένα βιβλίο που μέσα από τις σελίδες του θεώρησαν ότι, εκτός όλων των άλλων, οι μαθητές μας θα απολαύσουν απρόβλεπτες ανατροπές και θα ευαισθητοποιηθούν πάνω σε ένα επίκαιρο και «φλέγον» θέμα, που μας απασχολεί όλους, μικρούς και μεγάλους, αυτό της χρήσης του διαδικτύου, των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και των βιντεοπαιχνιδιών.

Το συγκεκριμένο βιβλίο στάθηκε η αφορμή, για να μιλήσουν και να συζητήσουν οι μαθητές  αναλυτικά για την ορθή χρήση του διαδικτύου, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης ζωής, για τα πλεονεκτήματά της αλλά και τις αρνητικές συνέπειες μια ανεξέλεγκτης, χωρίς όρια, διαχείρισής του.

Η δράση αυτή περιελάμβανε, ακόμα, ατομικές αλλά και ομαδικές δράσεις, δραστηριότητες και εργασίες σχετικές με το περιεχόμενο του εν λόγω βιβλίου.

Το εγχείρημα ολοκληρώθηκε με την επίσκεψη του συγγραφέα,  δασκάλου και παιδοψυχολόγου κύριου Γιώργου Μπουμπούση στο Σχολείο μας την Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2019, έχοντας δεχτεί με μεγάλη χαρά την πρόσκλησή μας. Με έναν πηγαίο και ειλικρινή αυθορμητισμό απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις των νέων του φίλων που σχετίζονταν με το έργο του, τη δουλειά του και τη ζωή του ως δάσκαλος και συγγραφέας. Τα μηνύματα που πέρασε όσον αφορά την ασφαλή και σωστή χρήση του διαδικτύου ήταν πολλά και άμεσα κατανοητά από όλους μας. Οι εντυπώσεις που άφησε η επίσκεψή του στο Σχολείο μας ήταν μοναδικά ευχάριστες, καθώς μικροί και μεγάλοι δε θέλαμε να ολοκληρωθεί μια τέτοια συνάντηση.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΠΟΥΜΠΟΥΣΗ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ

• Θέλατε από μικρός να γίνετε συγγραφέας;
• Ήθελα από μικρός να γράφω ιστορίες. Δεν ήξερα ότι θα γινόμουν συγγραφέας. Σκεφτόμουν τότε, τι ωραίο θα ήταν να διαβάζουν τις ιστορίες μου οι άνθρωποι και τα παιδιά!
• Πόσο καιρό σας παίρνει να γράψετε ένα βιβλίο;
• Επειδή κι εγώ είμαι εκπαιδευτικός – δάσκαλος και οι δάσκαλοί σας το ξέρουν καλά ότι, όταν ασχολείσαι με παιδιά, είναι δύσκολο όταν μετά πας στο σπίτι να κάτσεις να γράψεις κιόλας. Εμένα μου πήρε πολύ καιρό. Μου πήρε ένα χρόνο και … … … γιατί, όταν δουλεύω σε ένα σχολείο, μετά δεν μπορώ, δεν έχω δύναμη, όταν πάω σπίτι, να ξεκινήσω να γράφω. Οπότε το έγραφα το «βιντεοπαιχνίδι» Πάσχα, καλοκαίρι, Χριστούγεννα, και ίσως κανένα Σαββατοκύριακο. Για αυτό μου πήρε ένα χρόνο και …
• Τι σας ενέπνευσε να γράψετε το βιβλίο «Πιο πολύ και από … βιντεοπαιχνίδι»;
• Όταν ήμουν δάσκαλος στην Αθήνα, στο σχολείο, που ήμουν, είχα Γ’ Δημοτικού και την επόμενη χρονιά είχα το ίδιο τμήμα στην Δ’ Δημοτικού. Ένας μαθητής μου, ας τον πούμε «Γιώργο», δε θα σας αποκαλύψω το πραγματικό του όνομα, ήταν πολύ έξυπνος, πολύ καλός στα μαθηματικά, έγραφε πολύ όμορφες εκθέσεις, μέχρι που το καλοκαίρι, τελειώνοντας την Γ’ Δημοτικού, στη ζωή του «Γιώργου» μπήκε η τεχνολογία. Κι από τότε ξεκίνησαν τα προβλήματα και οι δυσκολίες κι αυτό γιατί ο «Γιώργος» μεταμορφώθηκε. Είχε κατακόρυφη πτώση σε όλα τα μαθήματα. Ξεχνούσε να φέρνει τα βιβλία του στο σχολείο. Κάποιες φορές τον έβλεπα στο θρανίο να τον έχει πάρει ο ύπνος. Νύσταζε συνέχεια. Το μυαλό του σκεφτόταν συνέχεια παιχνίδια. Το χειρότερο ήταν όταν έκανε το πάρτι γενεθλίων του. Είχε καλέσει όλη την τάξη. Όλα τα παιδιά ήταν χαρούμενα και περίμεναν να πάνε στο πάρτι του. Μετά το πάρτι του «Γιώργου», ρώτησα τα παιδιά πώς πέρασαν. Πετάχτηκε ένα παιδί και είπε: «Χάλια!». Πετάχτηκε κι ένα άλλο παιδί και είπε: «Δεν ξαναπάω!». Άλλο παιδί: «Ήθελα να φύγω!» Αναρωτήθηκα δυνατά και ρώτησα τα παιδιά τι έγινε. Ένας μαθητής μου είπε: «Κύριε Γιώργο, δεν μπορείτε να φανταστείτε! Από την ώρα που πήγαμε, μέχρι την ώρα που φύγαμε, ήταν μπροστά σε ένα τάμπλετ κι έπαιζε ένα παιχνίδι. Ακόμα, κι όταν του δίναμε τα δώρα δεν τα άνοιγε, τα πέταγε στη άκρη!». Ένα άλλο κορίτσι πρόσθεσε πως, όταν η μητέρα του ετοίμαζε την τούρτα, για να σβήσει τα κεράκια και τον φώναξε, εκείνος απάντησε από το δωμάτιό του πως δεν μπορεί να σταματήσει το παιχνίδι, γιατί «θα χάσει ζωή». Η ιστορία αυτή μου έδωσε την αφορμή να γράψω την ιστορία με το «Περικλή», που ο «Περικλής» δεν είναι «Γιώργος», δεν έχει τέτοια εξάρτηση από τα βιντεοπαιχνίδια.
• Γνωρίζετε τι κάνει σήμερα ο «Γιώργος»;
• Πρόσφατα μου έστειλε ένα μήνυμα σε κάποιο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο «Γιώργος» έχει κάποια μορφή εθισμού από τα βιντεοπαιχνίδια.
• Τι βιβλία σας αρέσει να διαβάζετε;
• Ως παιδί ή ως μεγάλος; Ως μεγάλος μου αρέσει να διαβάζω παιδικά. Ό,τι βιβλίο πέσει στα χέρια μου το διαβάζω. Αν έρθετε ποτέ και δείτε τη βιβλιοθήκη του σπιτιού μου, θα βρείτε βιβλία ιστορικά, λογοτεχνικά, παραμύθια, περιπέτειες, μυστηρίου. Μου αρέσει να διαβάζω τα πάντα.
• Πώς σας ήρθε η ιδέα να γράψετε για ένα χωριό;
• Πολλές ιδέες μου έρχονται έτσι ξαφνικά. Πολλά πράγματα είναι από τη ζωή μου. Είμαι από το Κιάτο, μια μικρή πόλη κοντά στην Κόρινθο, και το εξοχικό μου είναι στην ορεινή Κορινθία, όπου περνούσα εκεί τα καλοκαίρια. Το «στοιχειωμένο» σπίτι της ιστορίας ήταν ένα σπίτι εγκαταλελειμμένο  στο χωριό, που εμείς το θεωρούσαμε στοιχειωμένο. Και πώς έβαλα και τα ζώα; Κάποιες ιδέες σου έρχονται χωρίς να το περιμένεις. Ίσως επειδή αγαπάω πολύ τα ζώα.
• Εσείς με ποιον ήρωα του βιβλίου μοιάζετε περισσότερο.
• Μάλλον με τον «Περικλή».
• Ποιο παιχνίδι σας άρεσε περισσότερο;
• Εκείνη την περίοδο δεν είχαμε παιχνίδια, όπως τα βιντεοπαιχνίδια. Κάναμε παιχνίδια στις αλάνες. Παίζαμε το «πολεμάκι», όπως οι φίλοι του «Περικλή» στο χωριό. Το παιχνίδι στο βιβλίο είναι δική μου εμπειρία. Για να σας πω την αλήθεια, τώρα κι εγώ έχω κατεβάσει παιχνίδια. Δεν είπα ότι είναι κακό να παίζετε ηλεκτρονικά παιχνίδια. Είναι «κακό» να παίζει κάποιος μόνο ηλεκτρονικά παιχνίδια ή να σκέφτεται μόνο τέτοια παιχνίδια. Ο «Περικλής» νόμιζε ότι αυτά τα παιχνίδια είναι το πιο ωραίο πράγμα στη ζωή του. Νόμιζε ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο στη ζωή.
• Πόσα βιβλία έχετε γράψει;
• Έχω γράψει γύρω στα 8 βιβλία και σήμερα βγαίνει και το καινούργιο μου βιβλίο. Αισθάνομαι ότι θα μου φέρετε και γούρι με τα τόσο χαρούμενα προσωπάκια σας.
• Εσείς αποφασίζετε για την εικογράφηση του βιβλίου σας;
• Όταν γράφεις ένα βιβλίο, στέλνεις το κείμενο σου στον εκδοτικό οίκο, στον εκδότη. Αυτός έχει μια ομάδα ανθρώπων που διαβάζει το βιβλίο σου. Αν τους αρέσει η ιστορία, ο εκδότης σου τηλεφωνά, δείχνοντάς σου το ενδιαφέρον του για το βιβλίο. Στη συνέχεια βρίσκονται, συζητούν και υπογράφουν το συμβόλαιο. Έπειτα, αποφασίζεις την εικογράφηση με τον εικονογράφο και έτσι «γίνεσαι βιβλίο».
• Ποιος είναι ο τίτλος του νέου σας βιβλίου;
• «Το βιβλιοστρατιωτάκι» και το έχω αφιερώσει στο Χανς Κρίστιεν Άντερσεν, που είναι ο αγαπημένος μου παραμυθάς.
• Για να γράψετε το βιβλίο, χρησιμοποιείτε μολύβι ή το γράφετε στον ηλεκτρονικό υπολογιστή;
• Το βιβλίο το γράφω στο υπολογιστή. Αν θέλεις να κάνεις διορθώσεις, αμέσως στο word πατάς και γίνεται ή διόρθωση, ενώ στο χέρι δεν γίνονται γρήγορα. Πλέον οι περισσότεροι συγγραφείς δε γράφουν με το χέρι.
• Ποιο από τα βιβλία σας σας αρέσει πιο πολύ;
• Εδώ ταιριάζει η κλασική απάντηση που ρωτάνε τους γονείς πιο παιδί αγαπούν πιο πολύ κι εκείνοι απαντούν όλα, όποιο δάχτυλο και να κόψεις πονάει το ίδιο. Έτσι κι εγώ τα αγαπάω όλα. Κάθε βιβλίο το αγαπάω για διαφορετικό λόγο.
• Ποιο θεωρείτε πιο ξεχωριστό;
• Ίσως το πρώτο βιβλίο που εκδόθηκε.
• Από ποια ηλικία ξεκινήσατε να γράφετε;
• Φίλοι μου και φίλες μου, εγώ ξεκίνησα να γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Πριν ακόμα αρχίσω να γράφω, ο παππούς μου μου έπαιρνε τετράδια. Τα γέμιζα με εικόνες και από κάτω τράβαγα γραμμές και έγραφα … … … νόμιζα ότι έγραφα. Και όταν ήμουν στη ηλικία τη δική σας, άρχισα να γράφω παραμύθια και να κάνω και τις εικόνες. Τα πήγαινα στον δάσκαλο και στη δασκάλα και τα διάβαζε στη τάξη. Αυτό σας συμβουλεύω να κάνετε κι εσείς.  Να παίρνετε χαρτί, να γράφετε τις περιπέτειές σας, να κάνετε και τις εικόνες και να τις πηγαίνετε στο δάσκαλό σας και να τη διαβάζετε την ιστορία σας στη τάξη. Θα διαπιστώσετε σιγά σιγά μεγαλώνοντας ότι βελτιώνεστε και μπορείτε να γίνεται συγγραφέας.
• Πώς σας έρχονται ιδέες, για να γράψετε ένα βιβλίο;
• Ιδέες έρχονται από παντού. Για παράδειγμα η ιδέα για το «Η αγάπη της Μυρμηγκίνας και του Τζίτζικα» ήρθε από μια κληματαριά, που είχαμε στο σπίτι κι άκουγα ένα «ζζζζζζ …» και σκέφτηκα ότι θα γράψω μια ιστορία για ένα τζιτζίκι. Θυμήθηκα και τον μύθο του Αισώπου και είπα θα τον πάρω και θα τον αλλάξω. Ιδέες μου δίνουν τα πάντα. Ιδέα μπορεί να μου δώσει και μια βόλτα στη θάλασσα …
• Αν έπρεπε να διαλέξετε ανάμεσα στον συγγραφέα και στον δάσκαλό, τι θα επιλέγατε;
• Πέρα από την ιδιότητα του δασκάλου και αυτή του συγγραφέα έχω και μια άλλη ιδιότητα, αυτή του παιδοψυχολόγου. Αν έπρεπε να διαλέξω μια ιδιότητα από αυτές, θα διάλεγα έναν άνθρωπο που αγαπάει τα παιδιά.
• Έχετε γράψει κάποιο βιβλίο για την τάξη σας;
• Στο βιβλίο «Η τάξη που νίκησε την κρίση» έχω πάρει κάποια στοιχεία από την τάξη που είχα τότε.
• Ετοιμάζετε κάποιο νέο βιβλίο;
• Ναι, γράφω κάτι. Ένα μυθιστόρημα. Έχει σχέση με χωριό. Πάλι όπως ήταν έτσι εκεί ο Περικλής (από το «Πιο πολύ και από … βιντεοπαιχνίδι») αλλά τώρα βάζω έναν άλλο ήρωα και ζει μια περιπέτεια.
• Ποδόσφαιρό ή πολεμάκι προτιμάτε;
• Πολεμάκι.
• Ποια ομάδα προτιμάτε παγκοσμίως στο ποδόσφαιρο.
• Όποια να ‘ναι, δεν υποστηρίζω κάποια συγκεκριμένη.